zondag 15 juli 2012

Een week op het Dottenfelderhof, Duitsland

Dottenfelderhof ligt aan de noordrand van Frankfurt en is een volledig gemengd biologisch- dynamisch bedrijf van 180 hectare met tevens een winkel, een bakkerij, kaasmakerij, BD- landbouwopleiding, zaadteelt en onderzoeksafdeling.
Het bedrijf wordt beheerd door een landbouwgemeenschap waarvan vijf gezinnen de kern vormen en waarbij in totaal ongeveer 130 volwassenen en kinderen betrokken zijn. Dottenfelderhof wordt sinds 1968 in deze vorm uitgebaat en kent niet enkel in de streek maar ook ver buiten de landgrenzen een sterke en inspirerende uitstraling.
Naast de agrarische productie zijn er heel wat nevenactiviteiten: de vermarkting is goed uitgebouwd (boerderijwinkel en marktwinkels-, er wordt landbouwonderzoek verricht, aan zaadteelt en -veredeling gedaan en er is een verdiepende landbouwopleiding aan het bedrijf verbonden.
Hoewel het voor onze normen een grootschalig bedrijf is, blijkt bij nader inzien alles op mensen maat te verlopen. En wordt er op een vernieuwende en toekomstgerichte manier samengewerkt en -geleefd.

Met deze woorden begon mijn Dottenfelderhof verhaal en stapte ik dus benieuwd het busje in te Antwerpen. Hieronder volgt een kort verslag van mijn Duitsland avonturen. Ik kan je alvast zeggen dat ik zeer moe achter mijn computer zit, niet fysiek, wel mentaal. Ik nam een rugzak vol informatie mee om te verwerken en droom nog elke avond over Jäten in die Möhren... Veel leesplezier!


Zondag 8 juli 2012


Een lange maar zalig reis achter de rug... Aangekomen op het Dottenfelderhof en meteen een WAUW effect gekregen!
Eerst had ik wat bedenkingen bij de grote omvang, 180 hectare en meer dan 100 inwoners, dat ging nogal een bom geven dacht ik. Maar niets is minder waar....
De rust op dit bedrijf is ongelofelijk. Overal is er wel wat bedrijvigheid, maar echt druk is het nergens. Een plek waar je echt tot rust kan komen dus...
Na een uurtje wandelen kregen we een heerlijke maaltijd met broodjes waar je U tegen kan zeggen... Ik krijg er maar niet genoeg van!
Later die avond liepen we nog even met é'n allen richting de zalige zwemvijver om daarna de dag af te sluiten met een gezapig pintje.
Dit gaat een zalige week worden...

Maandag 9 juli 2012


Vandaag de dag begonnen met een fijn, typisch fenomeen op het Dottenfelderhof, de Arbeitsbesprechung. Iedereen komt samen in de kring en vertllen wat ze de vorige dag gedaan hebben en wat ze de dag zelf zullen doen... Iets dat ik in elk geval wil mee nemen naar mijn eigen idee later...
En dat Duitsers stipt zijn daar zijn we ook al achter gekomen! Daar kunnen wij, Belgen, zeker wat van leren!

Rundgang Standort & Fruchtfolge (Dieter Bauer)


Vandaag begonnen we de dag met een Rundgang met meteen een knaller van een gids, Herr Bauer... Hij vertelde ons meer over de geschiedenis, de manier van leven en liet ons enkele hele mooie Dottiplekjes zien.
Heel wat jaren geleden werd het Dottenfelderhof weggeschonken. Dit was een kerkelijke aangelegenheid omdat het gedurende 600 à 700 jaar een pfaffenhof (monnikenboerderij) was. Op een bepaald moment echter is de boerderij helemaal uitgebrand tijdens de 30 jarige oorlog. Het enige overblijfsel van het hof was de kapel. In 1648 begon men langzamerhand terug aan de opbouw, die 60 jaar lang zou duren. Het gebouw bestaat uit zandsteen die afkomstig zijn uit een steengroeve in de buurt. Men begon met de opbouw van het woonhuis, later kwamen de stallen en dergelijke aan de beurt.
Het Dottenfelderhof ligt in het stadje Bad Vilbel, een voorstad van Frankfurt. Rond de boerderij stroomt de Nidda, een zijriviertje van de Main, die zelf een zijrivier is van de Rijn. Het bedrijf ligt ten zuid-oosten van het Taunus-gebergte in een wel zeer vruchtbare (akkerbouw)streek die men de Wetterau noemt. Deze vruchtbare grond komt van de Löss afzettingen en alluviale afzettingen van rivieren. Echter niet alle gronden van het bedrijf bevinden zich op deze vruchtbare grond, wat voor een goede variatie zorgt.
In het totaal wordt er 180 hectare grond bewerkt, waarvan 160 hectare aangesloten gebied is. Het startte  in '68 al meteen groot (150 hectare) en die eigenschap hebben ze duidelijk goed bewaard.
Op het Dottenfelderhof wonen zo'n 80 koeien (meer daarover in het Koeienverslagje) wat in zo'n akkerbouwstreek niet zo vanzelfsprekend is. Toch zijn deze koeien er altijd al geweest op het bedrijf.
Dieter zelf heeft gedurende 40 à 45 jaar het boerenbestand enorm zien veranderen. Vroeger had elk bedrijf wel vee voor de mest. Nu zijn er nog enkele gespecialiseerde veebedrijven in de omgeving, wat een ramp is vanuit het biologisch-dynamische standpunt. In de BD landbouw is koeienmest zeer belangrijk voor het bedrijf en dit niet enkel vanuit NPK standpunt!
Ook vruchtwisseling is één van de belangrijkste aspecten op het bedrijf. De voederteelten voor de akkerbouw vormen de basis voor de bodemvruchtbaarheid: luzerne, rode klaver, gras,...
Een deel van het gras, de klaver, de luzerne,... wordt vers gevoederd, een deel wordt gedroogd. Vaak laat men het nadrogen in de hooidrooginstallatie op het bedrijf door wisselvallig weer.
De melk van de 80 koeien wordt allemaal verwerkt op het bedrijf in de kaasmakerij. Zo is men niet afhankelijk van de melkverwerkende bedrijven en heeft men geen last van het schommelende, onzekere melkquota.
De mest van de koeien wordt opgespaard in de podstal, alwaar er ook preparaten worden ingebracht. Later wordt deze mest op de stoppels van het graan uitgevoerd.
Op het Dottenfelderhof werkt men ook aan veredeling van gewassen. We vonden er verschillende granenproeven en tunnels terug. Door de proefvelden met de granen komt men een klein beetje graan te kort voor de bakkerij en moet men een gedeelte inkopen.
De Feldgarten is een zelfstandig stuk met fijne groenten binnen het bedrijf, samen met de mobiele kippenstal. De mest van deze kippen wordt gebruikt in de tuinbouw. In de groententeelt vind ook veredeling plaats. Vooral met wortelen, kolen, pastinaken, tomaat, komkommer, spruitjes, suikermaïs, broccoli. Zo streeft men naar zaadvaste rassen. Deze zaadveredeling hangt nauw samen met Bingenheimer Saadgut waar de verwerking en de verkoop wordt gedaan.
Later tijdens de rondleiding nam Dieter ons mee naar een mooi plekje met een nog mooiere 70 jaar oude zomereik. Vroeger moesten er van de pachtheer 1000 bomen op het bedrijf staan. Alle oppervlakte werd dan ook alleen maar gebruikt door nutsbomen. In de oorlog echter werd er wat minder aandacht aan gegeven, waardoor enkele eiken oprukten. Deze hebben enkele oude appelaars verdreven. Alle bomen en struiken op het bedrijf zijn in de tijd geplant. Oorspronkelijk werden er aan de oever van de Nidda enkele wilgen aangeplant voor mandenvlechten. Maar toen er stalen manden op de markt kwamen werden deze wilgenbosjes wat verwaarloosd. In dat bosje stond echter 1 eik, die ervoor gezorgd heeft dat enkele andere eiken spontaan oprukten.
Omdat de grond te droog is voor fruitteelt vinden we dit maar op heel kleine schaal terug op het bedrijf. Zoals de teelt van appels en kers.


Na deze mooie Rundgang konden we aan den Arbeit auf dem Hof. Wolfgang stak ons al snel in gang in het wortelveld. Goed voor vele uren wiedplezier!
Na het harde werk werden we beloond met een heerlijke maaltijd. Dat er liefde in hun groentjes en hun werk gestoken werd merkten we meteen! En met goed gevulde magen was het al snel tijd voor de volgende Rundgang!

Rundgang Gemüse und Feldgarten (Wolfgang)

De fijne tuin is begonnen als een kleine tuin voor de gemeenschap. in '68 was het Dottenfelderhof nog een lange ketenbedrijf, maar door vraag van de mensen uit de stad is er steeds meer gewerkt naar korte keten met een grote diversiteit.
Ooit begon met met een 25 tal mensen uit 5 verschillende gezinnen, ondertussen wonen er zo'n 60 à 70 mensen in vast verblijf. Een 130 tal mensen werken in op het Dottenfelderhof (Bakkerij, Winkel, Markten, op het veld,...)
De winkel draait heel goed doordat deze op de boerderij gevestigd is en de winkelaars er hun rust kunnen terugvinden.
Op het Dottenfelderhof is er een 4 jarige opleiding die zoals Landwijzer werkt. Wolfgang heeft deze gevolgd, er vervolgens stage gelopen en is hier sinds 2004 gebleven.
Op de fijne tuin teelt men wortelen, rode bieten, klein fruit,... Het vruchtwisselingsschema is aangepast aan de hand van de ontwikkelingen en de vraag van de consumenten. Het doel is om de groenten zo vers mogelijk en zo rijp mogelijk te oogsten.
De fijne tuin bestaat uit 4 hectare die verdeeld zijn in twee keer een blok van 400 op 50 meter. Een deel ervan wordt gebruikt om groenten op te zetten, een deel voor de mobiele kippenstal. Het hele stuk is voorzien van beregening en er wordt min of meer gebruik gemaakt van vruchtwisseling. ook de kippenmobiel wordt wekelijks verplaatst.
In de fijne tuinbouw gebruikt men compost, soms een beetje mest op de aardappelen.
Een van de cursisten op Dottenfelderhof heeft een heuvel- of ruggenploeg ontwikkelt. Deze gebruikt men nog steeds in de fijne tuin. Daardoor creeërt men 4 ruggen van 75 centimeter en kan men ondiep werken. Voor deze ruggen hebben ze een soort frees om de ruggen te bewerken. Deze zet men enkel in als het echt nodig is.
Op het bedrijf heeft men verschillende opslagmogelijkheden. Men heeft in de winter zo'n 200 tot 250 ton aardappelen te stockeren! In deze opslagplaats maakt men gebruik van de koude winterlucht door kleppen open te zetten. Soms wordt het daardoor wel moeilijker om ongedierte buiten te houden!

Om de namiddag af te sluiten gingen we terug aan de arbeid. Deze keer was het venkel verspenen aan de beurt. Twee gezellige uurtjes later stonden we terug klaar met rammelende magen om te genieten van Dottenfelderbrood en Dottenfelderkaas. Njamie!

Sociale dreigliederung (Roland Wagner)

De sociale driegeleding is ontstaan in 1905 door Steiner. Toen vond ook de Russische revolutie plaats. In deze periode definieerde Steiner zijn "Sociale hoofdwet".
Tussen 1905 en de eerste wereldoorlog kwam er een sociale beweging op gang. Die zette de arbeiders aan tot meer bewustzijn. In Wereldoorlog 1 vertoonden alle betrokken landen een nationalistische impuls. Men trok terug naar het IK.
In 1919 deed Steiner een oproep aan het Duitse volk om terug te keren naar de voorgaande gedachtengang. In die oproep gaf hij Duitsland ook een deel de schuld aan het afwijken van de 'opdracht' van het Duitse volk. Duitsland was voor de oorlog een statengemeenschap. In plaats van een derde weg te kizen heeft Duitsland gekozen voor Industrialisatie.
In deze periode schreef Steiner 'kernpunten van Sociale vragen' en hield hij ook voordrachten voor arbeiders, ondernemers,... Hij riep op om tegenstellingen van de werkgevers en werknemers op te nemen in het beleid (aan de ondernemers) en riep de arbeiders op om meer verantwoordelijkheid, betrokkenheid te nemen en te eisen in het bestuur van het bedrijf.
Hier werden de grondslagen gelegd voor de Steiner filosofie/ pedagogie.
In 1922- 1923 was het duidelijk geworden dat de impuls voor de dreigliederung niet aansloeg. Men heeft ingezien dat het land hier nog niet klaar voor was. Wel koos men voor de steinerpedagogie, waardoor de eerste Steinerschool ontstond.

Het driegeleed organisme bestaat uit drie begrippen:
  • Gelijkheid
  • Vrijheid
  • Solidariteit of broederlijkheid
Het Dottenfelderhof is volledig op de Driehoeksgeleding gebasseerd. In de jaren 50 was het al een BD gemeenschap. Sinds '69 kwam hier ook nog eens de driehoeksgeleding bij als tegenpool tegen het individuele idialisme. Op het Dottenfelderhof leeft men volledig in gemeenschap. Men heeft uitgerekend hoeveel men nodig heeft om 1 mens te voeden, wat neerkomt op 0,25 hectare. Daaruit kwam het idee om er 600 consumenten bij te betrekken. 



Voilà, mijn verslag van de eerste dagen. De rest volgt, maar nu ben ik eerst nog even aan het genieten op de heuvels van de Sint-Pietersberg!





vrijdag 16 maart 2012

Mee met de tijd: een facebook fanpagina

Het bio boerenverhaal via facebook volgen? Het kan! Surf snel naar http://www.facebook.com/lindecamps en klik op 'like'.
Op de facebookpagina kan je naast de wekelijkse 'blogberichten' ook genieten van foto's, tips, weetjes én je kan er je eigen (moes)tuinvragen op kwijt!
Aarzel zeker en vast niet om dit te delen met al je vrienden!

woensdag 14 maart 2012

Verspenen in een gratis sauna, woensdag 14 maart 2012

Woensdag 14 maart 2012

Wat een zalig weertje vandaag! De zon zat al goed uit en gaf zijn eerste warme stralen toen ik toekwam op de Nieuwe Tuin. Peter en Christa waren al aan het werk in de serre. Vandaag zou ik voor het eerst in mijn leven leren verspenen. Wie zijn wenkbrauwen nu fronst en zich afvraagt wat dat eigenlijk is kan ik aanraden de volgende regel te lezen: verspenen is het opnieuw uitplanten van jonge zaailingen die je hebt uitgedund voor een extra rij (bijvoorbeeld sla, kool,...). Dit lijkt allemaal zeer complex maar is het zeker en vast niet. Wat je nodig hebt is een deel zaailingen, veel grond, zaaibakjes of potjes, een stokje (met een schuine kant) en vooral veel geduld!

Vervolgens begin je met het kiezen van de plantjes die je moet verspenen. Deze plantjes moeten goed zijn van grootte, wat wel afhangt van plantensoort (oregano is bijvoorbeeld prutswerk tegen over slasoorten). Zijn ze te groot, dan maakt het je werk al heel wat moeilijker. Zorg er voor dat je bakjes waarin je de plantjes gaat plaatsen goed gevuld zijn met potgrond, niet stevig aangedrukt want dan maak je het werk alleen maar moeilijker. Haal nu voorzichtig je plantje uit het zaaibakje met wortel en al. Sla is een makkelijke om mee te beginnen. Maak met je stokje een gaatje in de potgrond en leg er de wortel van je plantje bij. Op het onderste stukje (tussen wortel en stengel) kan je nu het stokje plaatsen om het plantje voorzichtig in de grond te brengen. Duw met het stokje (niet te hard, dan breekt het plantje) het plantje op gewenste diepte (juist met de blaadjes boven de grond) en houd het plantje tegen terwijl je het stokje terugtrekt. Duw de grond NIET aan! Je kan als je bakjes volledig gevuld zijn wel eens licht kloppen met het bakje op de tafel om de grond wat op z'n plaats te brengen, maar bij het begieten met water komt dit vanzelf wel in orde. Plaats de planten in de serre en geef ze voldoende water. Leg er vervolgens een tweetal dagen een vliesdoek over tegen het uitdrogen.
De beste periode om te verspenen is op een warme, doch bewolkte dag, maar ja, hoe het weer er uit ziet kies je natuurlijk niet zelf...
We kwamen tijdens het verspenen vandaag tomaten, sla, pepers, thijm, oregano, bonenkruid, aubergines, kolen, peterselie,... tegen. Uiteraard moet Peter bij het opkweken rekening houden met de data van de tuinbeurzen waarop ze staan. Vaak wordt er wat vroeger geplant dan normaal om alles klaar te hebben tegen de beurs.
Op het einde van de dag kreeg ik nog wat Klein Duimpjes sla mee, een schattig slaplantje met een diameter van pakweg 20 cm als ze volgroeid zijn. Deze Klein Duimpjes zijn plantklaar, wat ik dan ook maar meteen gedaan heb donderdag.... Een foto van kleinduimpje kan je terugvinden door HIER te klikken. (Links, midden).

Voilà, de lente is nu echt wel begonnen precies, ook de vogels floten vandaag vrolijk met ons mee!




Weetje:

Wat is vliesdoek?

Vliesdoek is een heel dunne, geweven transparante folie die je over de planten kan leggen of gewoon op de grond. Het doek creëert extra warmte en beschutting voor wind. Eigenlijk kan je dus besluiten dat het jouw planten beschermt tegen de koude en door het microklimaat de groei van je planten vervroegt.
Daarenboven is het doek ook zeer licht, waardoor de planten er geen last van hebben en is het lucht- en waterdoorlatend. Ook enkele schadelijke insecten en vogels die op je gewassen willen vertoeven krijgen geen kans om er bij te komen.
Door het gebruik van vliesdoek in het voorjaar kan je de teelt van verschillende groenten zoals bieten, bloemkool, wortelen,... met één tot drie weken vervroegen! In de winter kan je het vliesdoek gebruiken om de vorstgevoelige planten als vijgen en olijfbomen in te wikkelen.


dinsdag 13 maart 2012

Nieuw leven in de tuin, dinsdag 13 maart 2012

Dinsdag 13 maart 2012

Vandaag was het de allereerste keer dat ik van ver richting de Nieuwe Tuin moest gaan. 's Morgens in alle vroegte (het is dan nog donker buiten) vertrek ik richting Mechelen station. Van daaruit trein ik richting Sint- Niklaas, om daar de bus naar De Klinge te nemen. Eindelijk vind ik eens tijd om mijn boeken die ik van Peter kreeg voor mijn verjaardag en Kerst te lezen. Interessant, dat is zeker! En de tijd vliegt zo voorbij als je aan het lezen bent.
Aangekomen in De Klinge merk ik dat ik al wat meer wakker ben dan de voorbije weken als ik aankom. Dus fris en monter ga ik de voormiddag tegemoet en begin met zakjes te vullen met zaden.
In de namiddag is het tijd om te ontdekken dat het echt wel lente is. De appelbomen die toegekomen zijn werden in een pot gezet op één van de tafels buiten. Daarna werd de halfopen serre opgeruimd zodat er plaats kwam voor de stekken van druiven en vijgen in te plaatsen. Waar ik op moest letten was dat de druiven dicht genoeg tegen elkaar stonden en altijd met het volledige oppervlak op de grond. Dit moet omdat ze dan stevig staan én omdat elke plant dan evenveel kans heeft om water op te slorpen. De serre waar de druiven en vijgen eerst vertoefden moest leeg gemaakt worden zodat daar dit jaar tomaten kunnen worden opgekweekt.
Als dit karwei er op zat was het tijd om aan morgen te denken. Daarom maakten we zaaigrond. Dit gebeurt volgens volgend recept: Neem 1 deel wormencompost, 1/2 deel cocopeat, een snuifje zeewier en wat zand. Zeef vervolgens alle 'ingrediënten' met een fijne zeef. Bij ons wordt hiervoor een bak gebruikt die met kabels aan één van de balken hangt. Een zwaar werkje waar je zeker en vast armspieren mee kweekt, dat was duidelijk!
Daarna werd er potgrond gemaakt. Dit gebeurt volgens hetzelfde principe als zaaigrond maar gaat door een grote zeef. Deze potgrond hadden we nodig voor het oppotten van Ossenblad, een vreemd en uiterst merkwaardig zeeplantje.


Weetje

Wat is cocopeat?

Cocopeat is een milieuvriendelijk bestanddeel van potgrond dat gebruikt wordt ter vervanging van turf in gewone potgrond. Het is eigenlijk een gecomposteerde kokosvezel uit Sri Lanka en werd geïntroduceert in de tuinbouw door de Engelse tuinontwerper John Lindley.
Het kan zowel gebruikt worden as potgrond, zaaigrond en stekgrond, maar doet ook dienst als bodemverbeteraar en grondbedekker.
In tegenstelling tot turf verzuurt cocopeat niet en heeft het zelf een neutrale zuurtegraad. Daarenboven neemt het ook veel water op en staat dit dan langzamerhand af aan de plant. Zo komt de plant niet droog te staan, of toch minder makkelijk.
Samenstelling:

  • 20% droge stof
  • 17% Organisch materiaal
  • pH van 5-6,5
  • Elektrische geleidbaarheid: 315uS/cm

woensdag 7 maart 2012

Een regenachtige dag vanuit de tunnels, woensdag 7 maart 2012

Woensdag 7 maart 2012

Vandaag waren de weergoden ons helaas minder goed gezind. Tijdens de sombere ochtend kropen we nog een uurtje in 'den bureau' om zaden te verpakken. Mooie zaden trouwens, vooral van de Pronkbonen (foto's volgen dra). Zo zie ik telkens maar weer dat ik steeds eens in die zakjes moet gaan gluren voordat ik ze netjes dichtplak. Er zitten echt wel schatten tussen!
Daarna was het de beurt aan wat opruimwerk in de netste tunnel van de tuin. Hier worden alle nieuwigheden gezaaid en opgekweekt. Vorig jaar was het nog de beurt aan de soja, dit jaar zijn er verscheidene graansoorten aan de beurt. Tegen dat dat werkje er op zat was het weerom tijd om te gaan eten. Helaas was het voor de dikke regenwolken ook het moment om te beginnen regenen.
Tijdens het eten werd er deze keer niet echt over de tuin gepraat maar over een andere (gedeelde) passie, namelijk Apple computers. Peter heeft nog een heel oud schoolcomputertje (je kan hem wel de voorloper van de IPad noemen) liggen,  de Newton, dat zelfs met een soort touchscreen werkte. Interessant om zo eens te zien als je zelf zot bent van de computers met het fruitige logo!
Aangezien het maar bleef regenen kropen we nog in een serre waar de restanten van druiven en tomaten stonden. De tomaten werden afgeknipt, de potten leeggemaakt en de slechte druiven werden van de goede gescheiden. In een dik uur en half was de serre eindelijk opgeruimd en was de tuin ondertussen veranderd in een mini ploeterbad voor kleutertjes...
Omdat regen toch niet zo aangenaam is werd de schuur maar eens onder handen genomen. Alle potten en bakken werden terug op hun plaats gezet en ook de oppottafel werd in orde gebracht zodat we volgende week terug kunnen beginnen zaaien. Uiteraard moet er om te kunnen zaaien ook nog potgrond gemaakt worden, wat vandaag dus het ideale moment was. Nadat de hele bak vol zat wasten we nog enkele zaaibakken af.
Om de dag af te sluiten maakten we nog de laatste zaadjes van het nieuwe seizoen schoon, de Melde. Peter heeft deze in drie verschillende kleuren: rood, groen en geel.
Voilà, weer een leuke dag er op zitten, hopelijk zijn de weergoden ons volgende week beter gezind en vergeet ik deze keer niet om mijn fototoestel mee te nemen om de eerste plantjes van het nieuwe seizoen in beeld te brengen...

dinsdag 6 maart 2012

De grote appelbomensnoei, dinsdag 6 maart 2012

Dinsdag 6 maart 2012

Vandaag stonden we terug met z'n tweetjes op het veld. Om te beginnen lag er een grote berg zakjes te wachten om gevuld en dichtgeplakt te worden. Verschillende soorten boontjes, radijsjes en sla passeerden de revu.
Na dit binnenwerkje was het tijd om te genieten van een prachtige beginnende lentedag. Eerst werden de laatste houtsnippers van natuurpunt naar achter verplaatst in de tuin en vervolgens was het tijd om in de appelbomen aan de voorkant van de tuin te kruipen. Na een hele tijd snoeien moest het hout natuurlijk weggewerkt worden, want zoals ik onlangs in de JNM nog iemand hoorde zeggen: 'bij zagen hoort wegdragen'... Alles werd mooi verhakseld en de te grote stukken werden te drogen gelegd voor de open haard.
Na een hels karwei was het tijd om mijn spullen terug bij een te zoeken en huiswaarts te keren. Op naar nog zo'n mooie dag?

woensdag 29 februari 2012

De laatste dag van Joke, Woensdag 29 februari 2012

Woensdag 29 februari 2012

Vandaag was het de laatste dag dat we met twee stagiairs op de Nieuwe Tuin zouden staan. Joke (2e jaar) haar ADLO stage zit er op en zij gaat terug naar het Open Veld.
Ook vandaag zijn we rustig gestart met zakjes vullen en dichtplakken. Na een uurtje doorwerken konden we aan de slag in de appelbomen. Die waren toe aan een goede, stevige snoeibeurt, waar we dan ook tot in de namiddag mee zijn bezig geweest. Alle dode takken, laaghangende takken of takken die in elkaar hingen gingen uit de bomen. Het dunne hout dat van de bomen kwam werden verhakkelt, de dikke takken legden we aan de kant voor de stoof.
Als dat klaar was was het tijd om ook de paden nog eens aan te pakken. De houtsnippers die Peter bij Natuurpunt had gehaald werden in kruiwagens geladen om vervolgens uitgestrooid te worden in dikke lagen op de paden. Na enkele keren op en af lopen zag het er al heel wat anders uit!
Als (werk)afsluiter gingen we verder werken in de 'verticale moestuin'. Enkele 'klimrekken' van bamboe werden opgezet en stevig vastgemaakt. Volgens mij kan er een olifant of drie tegen gaan leunen! Straf spul zo'n bamboetakken!
Bij de rekken werd 'mister Big', een erwtensoort geplant. Dit deden we maar aan één kant zodat de erwten zich goed kunnen vasthechten aan het rek.
Als echte afsluiter van de dag mochten we genieten van een lekkere taart die Peter gemaakt had. In tussentijd vond er een interessant gesprek plaats over Joke haar mogelijke teeltplan. Best handig trouwens om eens te horen waar je al je materiaal vandaan kan halen en waar je rekening mee moet houden!
Binnenkort mag ik ook op de nieuwe tuin starten met mijn ADLO, dus vanaf dan verschijnt er ook op donderdag (soms vrijdag) een blogberichtje!